Beliscos literarios

Esta semana comezamos un novo proxecto. Calquera día é bo para que cada un de nós ofreza aos demais a escolla do seu fragmento preferido dun libro, escollido tamén por el ou ela. Desta maneira, espertamos nos demais a curiosidade. Curiosidade, unha palabra fermosa e imprescindible, se falamos de educar.

Para abrir boca, esta é a primeira escolla, sacada do libro: A memoria da choiva, do autor galego Pedro Feijoo.
Un personaxe da novela, conversa con outro e dille:

" Mira, eu non sei que cousa é esa felicidade pola que preguntas, e se algún día a coñecín, hoxe non a lembro xa. Pero si sei o que é a vida. Unha cousa triste, algo casual e moitas veces efímera de máis...O resto non son para mín máis que instantes soltos de algo parecido á calama. Pequenas, moi pequenas illas de tranquilidade no medio de grandísimas extensións de soidade. Un océano de tristura sen fin. Iso para mín é a vida..."

Interesante reflexión que nos deu para falar moito do sentido da vida, de como encarala, de como aloumiñala, rila, chorala, xogala, sentila, vivila...Vaia!!Creo que isto ten que ver algo coa filosofía.

_______________________________________________________________

E o segundo belisco literario ven da man dun autor senlleiro das nosas letras: Xosé Neira Vilas. E dun libro imprescindible para sabermos de onde vimos.

“O padriño non era coma a outra xente. Aínda non vin home na aldea que e poidese comparar. Todos latricaban das mesmas cousas ou calan as mesmas cousas. O padriño era diferente. Pareceme ue o estou vendo:sentado no seu tallo,ó pé da lareira,asobía, pensa,fai debuxos co bastón na borralla. Non se anoxa con ninguen.S e lle din algo que non lle gosta, cuase sempre responde cun sorriso soaviño, e acabouse. Debe ser por eso que lle oín sentenciar un día:-As veces a mellor maneira de decir algo é calando.Un domingo pola tarde,en vez de ir enredar quedeime coel na cociña. Pregunteille de cánto hai.-Padriño,¿Cando esmorecen as estrelas?¿Ónde rematan os camiños?¿Quén puxo os penedos no río?Non había cousa que el non soubese-¿Que é un amigo?-pregunteille tamén.E votoume tal predicamento que aínda me acordo de moitos os seus ditos. Unha tarde enteira parrafeando da amizade.Un amigo é o mellor que hai neste mundo,se o é de certo. Val máis ter amigos ca ter cartos. O amigo dache de todo e non quer nada; morre por ti se compre morrer."

___________________________________________________________________________

O terceiro belisco vai sobre unha historia fermosa, sobre: A Historia Interminable de Michael Ende:

 Me gustaría saber, se dijo, qué pasa realmente en un libro cuando está cerrado .Naturalmente, dentro sólo hay letras impresas sobre papel pero sin embargo…Algo debe pasar, porque cuando lo abro aparece de pronto una historia eterna. Dentro hay personas que no conozco todavía, y todas las aventuras, hazañas y peleas posibles… y a veces se producen tormentas en el mar o se llega a países o ciudades exóticos. Todo eso está dentro ya Antes. Me gustaría saber de qué modo.