Tradutor

Todo ten un final...Esta fermosa historia...tamén

Remata o curso. Remata a historia da Patrulla Verde. Foron máis de mil días xuntos que cristalizaron, neste último curso, na elaboración deste blog. Por primeira e única vez falo en primeira persoa. E fágoo para agradecerlles ás familias destes nenos e nenas o seu compromiso cos seus fillos e fillas e a súa colaboración e comprensión cara ao profesional que intentou axudarlles a medrar cada día. Pola miña banda, merecen o maior dos agradecementos e dos recoñecementos.
Pero, sobre todo, grazas a un grupo de nenos e nenas que me ensinaron a ser mellor mestre e mellor persoa. Uns nenos capaces de reflexionar, de escoitar, de actuar...
Grazas a tod@s. Aos que están, e aos que xa non están. A tod@s deséxovos o mellor. Estou convencido que lograredes todo aquilo que vos propoñades, porque detrás tedes uns extraordinarios pais e nais que vos alentarán en todo aquilo que emprendades.
Nunca esquezades persegui-los vosos soños! Esa é a mellor maneira de sentirse vivo.
GRAZAS

SOLIDARIEDADE

O curso remata. O Mercado Solidario tamén. Recollemos unha cantidade nada desprezable que axudará a moitas persoas a empezar unha vida digna. Estamos orgullos@s deste traballlo, un traballo que non sería posible sen a colaboración de toda a comunidade escolar do centro. Grazas a tod@s. Grazas solidarias.

Chegou a hora H. Chegou a hora da SOLIDARIEDADE

Hoxe inauguramos o Mercado Solidario. Estamos moi emocionad@s e esperanzad@s de que todo saia ben. Todo está preparado. É hora da solidariedade. Grazas aos que fixeron posible este proxecto

Algo está a piques de pasar...e será bo

Estamos mergullados no proxecto con maiúscula deste curso. Non pola súa grandeza intrínseca, senón polo gozo que nos está a producir a súa preparación. Traballamos duro para chegar aquí. E non queremos deixar pasa-la ocasión. Imos poñer en marcha un Mercado Solidario a prol dos refuxiados, dos apatridas, dos esquecidos...
Entre o 1 e o 20 de xuño venderemos no noso centro abelorios feitos por nós, libros doados, postres caseiros feitos polas familias... E todo o recadado doarémolo a ACNUR. Polo de agora nada máis. Seguiremos informando.

ACNUR

A triste historia dos nenos serpe

Algúns días buscamos nos xornais cousas que nos interesan. Facemos de arqueólogos buscando informacións diferentes. E, ás veces dámonos de bruces con cousas como as que nos contan neste artigo periodístico. Non sabemos se serve para moito ou non, pero non nos resignamos a loitar contra as estulticias dalgúns que non merecerían ser chamados humanos. Canto temos que evolucionar, canto que educar, canto que convencer...

Enlace ao artigo

Invisibles

Escoitamos un programa de radio. Nel falaban dun tipo de persoas invisibles para a sociedade: as traballadoras domésticas. E aprendemos moitas cousas. Abríronse diante de nós realidades que non coñeciamos. E reflexionamos, e discutimos, e... pensamos. Convidámosvos a face-lo mesmo. Para iso, deixámosvos o enlace á entrevista.

Enlace

Xogamos... a definirnos

Hoxe plantexamos un xogo conceptual. Quixemos definirnos coa palabra que máis se adaptaba á nosa personalidade. A proposta correspondíallle ao resto de compañeiros. O proceso resultou do máis interesante por canto nos obrigou a poñer en xogo un evidente afán de síntese. Buscamos, definimos, consensuamos... aprendemos. E este foi o resultado, gardando o nome completo de nenos e nenas.

Carta aberta... a quen corresponda

Somos 12 nenos e nenas do CPI Tino Grandío de Guntín. Formamos parte dunha realidade multicultural. A maioría nacemos en Galicia, pero algún de nós naceu en Italia, en Marrocos, en Brasil...


Si, somos nenos e nenas que aínda nos quedan moitas cousas por saber, pero que aprendemos a convivir cada día co moito que nos une e co moi pouco que nos separa. Nenos e nenas aos que nos ocupa e preocupa moito o mundo que herdaremos, aos que se nos racha algo por dentro cando vemos a outros coma nós fuxir das guerras, das inxustizas, da fame, alancando cara a un mañá cheo de anoiteceres e incertezas.

Non, non sabemos moitas cousas, pero aprendemos que non podemos nin queremos esquecer a Aylan Kurdy e a moitos coma el. E aprendemos a non falar hoxe de fútbol, nin de videoxogos nin de paraísos fiscais, porque o único paraíso que coñecemos e defendemos é a infancia. 

Queremos falar de Lesbos, de Idomeni... e de moitos outros lugares, ás veces moi perto de nós, onde nenos e grandes agardan polo noso compromiso, sen requebros nin regates á solidariedade.

Non, non sabemos moitas cousas, pero aprendemos que este mundo inzado de mercaderes e sementado coa cegueira social de moitos, non é o noso.

Berramos alto e forte para que nos escoiten, e facémolo porque na nosa obriga de seres humanos está o ser solidarios, para que nunca máis haxa nenos e nenas sen sorriso, que só coñecen o idioma dos choros e da desesperanza, nenos sen escola, sen protección...sen futuro. Pedimos, esiximos que paren tódalas guerras, o sufrimento dos desarriagados, dos refuxiados... dos que non escolleron esa vida senón que esa "non" vida os escolleu a eles. 

Non, non sabemos moitas cousas, pero aprendemos, cada día e tódolos días, a facernos preguntas, a busca-las respostas, a sentir, a emocionarnos, e a apreta-los dentes e xogárnola para mellorar este mundo cheo de caries e de ponzoñas.

Non, non sabemos moitas cousas, pero hai unha que non imos esquecer. Queremos espertar cada mañá nun mundo onde pequenos e grandes sexamos donos e protagonistas das nosas propias vidas, onde poidamos loitar polos nosos soños, un mundo onde nos deixen soñar para podermos durmir.


Como che gustaría que fora a escola

Detrás deste título hai unha reflexión de certa fondura. Pensamos moito sobre a escola que queremos, sobre as cousas que deberían cambiar...Este é un debate aberto, non fixo máis ca comezar. Agardamos que teña un longo percorrido. 
Aqui vos deixamos algunha mostra.

Videos que nos fan pensar

Hoxe, 18 de abril, vimos un video de moito interese feito pola Fundación Mehuer. Titúlase:Playa y montaña, e resulta ser unha chamada de atención sobre as enfermidades chamadas "raras". Recomendámosvos que o vexades. Dura só dous minutos, pero son dous minutos moi intensos que, alomenos a nós, nos axudaros a reflexionar sobre estes temas, e moitos outros. 

-Como enfronta-las dificultades
-Como negocia-la ruptura das expectativas e dos desexos
-Como loitar polo que temos
-Como busca-la felicidade de dentro para fra e non de fora para dentro, en definitiva, como loita-la vida, a nosa vida

Enlace ó video

Un mundo sen violencia machista!!

Porque cada día e tódolos días queremos berrar forte contra esta lacra social que asasina mulleres.
Porque...


Cancións para escoitar... non só coas orellas


Resultado de imagen de homenaje de sting a bruce springsteen

Xa vos temos falado que non son poucas as veces que eleximos cancións especiais para escoitar.
Escollemos unha que nos guste, por suposto, en calquera idioma. Examinamos, debullamos a mensaxe. E se se nos move algo por dentro, pois adiante, a escoitar, a sentir e a gozar.
Esta semana a elección non estivo mal. Trátase da canción: The Rising de Bruce Springsteen, interpretada por Sting nunha homenaxe ao seu autor. Asegurámosvos que é unha potente mensaxe do Boss que, por certo, esta semana foi noticia polo seu compromiso cara aos dereitos de tod@s. Velaí algúns fragmentos.
"Non podo ver nada enfronte de mín

non podo ver nada vindo detrás 

ábrome camiño cruzando  esta escuridade..."
"...Veña imos erguérnos

imos, descansa as táus mans nas miñlas

veña imos erguérnos
imos erguérnos esta noite..."
Aquí podes escoitar esta fermosa peza:
https://www.youtube.com/watch?v=Z8IjybGKjdU

Beliscos literarios

Esta semana comezamos un novo proxecto. Calquera día é bo para que cada un de nós ofreza aos demais a escolla do seu fragmento preferido dun libro, escollido tamén por el ou ela. Desta maneira, espertamos nos demais a curiosidade. Curiosidade, unha palabra fermosa e imprescindible, se falamos de educar.


Resultado de imagen de Memoria da choiva

Para abrir boca, esta é a primeira escolla, sacada do libro: A memoria da choiva, do autor galego Pedro Feijoo.
Un personaxe da novela, conversa con outro e dille:
" Mira, eu non sei que cousa é esa felicidade pola que preguntas, e se algún día a coñecín, hoxe non a lembro xa. Pero si sei o que é a vida. Unha cousa triste, algo casual e moitas veces efímera de máis...O resto non son para mín máis que instantes soltos de algo parecido á calama. Pequenas, moi pequenas illas de tranquilidade no medio de grandísimas extensións de soidade. Un océano de tristura sen fin. Iso para mín é a vida..."
Interesante reflexión que nos deu para falar moito do sentido da vida, de como encarala, de como aloumiñala, rila, chorala, xogala, sentila, vivila...Vaia!!Creo que isto ten que ver algo coa filosofía.

_______________________________________________________________

E o segundo belisco literario ven da man dun autor senlleiro das nosas letras: Xosé Neira Vilas. E dun libro imprescindible para sabermos de onde vimos.

Resultado de imagen de memorias dun neno labrego


“O padriño non era coma a outra xente. Aínda non vin home na aldea que e poidese comparar. Todos latricaban das mesmas cousas ou calan as mesmas cousas. O padriño era diferente. Pareceme ue o estou vendo:sentado no seu tallo,ó pé da lareira,asobía, pensa,fai debuxos co bastón na borralla. Non se anoxa con ninguen.S e lle din algo que non lle gosta, cuase sempre responde cun sorriso soaviño, e acabouse. Debe ser por eso que lle oín sentenciar un día:-As veces a mellor maneira de decir algo é calando.Un domingo pola tarde,en vez de ir enredar quedeime coel na cociña. Pregunteille de cánto hai.-Padriño,¿Cando esmorecen as estrelas?¿Ónde rematan os camiños?¿Quén puxo os penedos no río?Non había cousa que el non soubese-¿Que é un amigo?-pregunteille tamén.E votoume tal predicamento que aínda me acordo de moitos os seus ditos. Unha tarde enteira parrafeando da amizade.Un amigo é o mellor que hai neste mundo,se o é de certo. Val máis ter amigos ca ter cartos. O amigo dache de todo e non quer nada; morre por ti se compre morrer."

___________________________________________________________________________

O terceiro belisco vai sobre unha historia fermosa, sobre: A Historia Interminable de Michael Ende:

 Me gustaría saber, se dijo, qué pasa realmente en un libro cuando está cerrado .Naturalmente, dentro sólo hay letras impresas sobre papel pero sin embargo…Algo debe pasar, porque cuando lo abro aparece de pronto una historia eterna. Dentro hay personas que no conozco todavía, y todas las aventuras, hazañas y peleas posibles… y a veces se producen tormentas en el mar o se llega a países o ciudades exóticos. Todo eso está dentro ya Antes. Me gustaría saber de qué modo.

Image result for foto libro la historia interminable

Medramos... en número

Como xa vos temos dito A Patrulla Verde medrou en número ao incorporarse unha nova compañeira. Daquela, impónse unha foto da patrulla ao completo.


Xogamos

Somos un grupo de nenos e nenas que xogamos  ao que toque, porque non hai xogos de nenos, nin xogos de nenas. Hai xogos para tod@s. Sen máis.



Os nosos libros preferidos

E os gañadores son:
-Jumie
-El ponche de los deseos
-Historia de la bicicleta de un hombre lagarto
-Los cinco y el tesoro de la isla
-Memorias dun neno labrego
-O meu pesadelo favorito
-Momo
-Os peixes de cores

Somos críticos de cine

Quixemos facer unha lista das películas que máis nos gustaron ata o de agora. Xogamos a ser crític@s de cine, e este foi o resultado...polo de agora

-Operación UNCLE
-Gozilla
-Cien años de perdón
-El pregón
-La vida es bella
-El niño con el pijama de rayas
-Intocable
-Los niños del coro

Cousas... que nos fan pensar

Cada semana temos acceso a cousas que nos fan pensar, e precisamente pensamos (valia a redundancia) que podían ser de interese contalas. Xa fixemos moitas sesións desas, pero hoxe querémosvos falar da última. Trátase dun video para pequenos e grandes, porque se fala de cousas moi importantes, porque se fala, en definitiva, da vida. Agardamos que vos guste tanto como a nós. Chámase: El camino del éxito.


Nenos e nenas titores

Querémosvos falar dunha iniciativa que puxemos en marcha xa fai tempo. Trátase de facermos de titores doutros nenos e nenas. Aqueles de nós que temos dificultades nalgunha materia ou tan só nunha tarefa determinada, contamos coa axuda de compañeir@s para os que esas dificultades non se presentan ou, simplemente, non existen. Pero queremos engadir unha cousa moi importante. Uns somos titores doutros nalgunha cousa, pero pasamos a ser titorados por eles noutras. Porque todos e todas temos capacidades diferentes, e todas moi valiosas. Tátase de compartilas, de poñelas ao servizo do que o necesite, de socializalas, en definitiva. Porque a suma sempre é positiva, sempre.

Aprendemos dos nosos pais e nais

Dentro da rolda de intervencións de pais e nais para falárennos dos seus traballos, hoxe, 30 de marzo, tivemos a sorte de contar coa presenza dun pai que desempeña o seu labor profesional como profesor de FP na rama agraria. Fixémoslle moitas preguntas, e aprendemos moitas cousas, como por exemplo como se accede a eses estudos, como se pode chegar a ser profesor de FP, que se ensina, que idades teñen @s alumn@s que van a eses centros, que buscan, que prácticas fan e onde, que perspectiva profesional teñen....


Pintores en acción

Como xa vos tiñamos falado noutras ocasións, quixemos crear un espazo para a arte dentro da  nosa aula. Para iso,  empregamos unha parede como lenzo. E este proxecto naceu hoxe, 16 de marzo de 2016. Xa vos iremos contando a súa evolución! Polo de agora, deixámosvos unhas fotos e un video desta actividade



A obra rematou. Hoxe 21 de marzo demos por rematado o  nosos lenzo-parede. E coma moitas veces, o importante non é o resultado, senón o camiño. Mereceu a pena!!




Sesión Clube de Lectura

Hoxe, mércores 16 de marzo, tivemos a sorte de celebrar una sesión máis do clube de lectura, grazas, una vez máis a Silvia, a encargada da biblioteca. Nesta ocasión, e debido a que o libro escollido era curto, pero moi intenso, aproveitamos para lelo tod@s xuntos. Resultou ser una experiencia moi interesante, como interesante foi o debate que xermolou da propia lectura. O libro titúlase: A árbore xenerosa de Shel Silverstein, publicado pola Editorial Kalandraka.
Por certo!,foi a primeira sesión do clube para a nosa nova compañeira Ana, e... parece que lle gustou!


Día da muller

O 8 de marzo é o día da muller. E nós queremos conmemoralo. Para comezar imos ver un programa que fala a flor de pel da violencia machista. Despois, coma sempre , intercambiaremos opinións, puntos de vista, propostas...Porque todos e todas podemos facer algo para que remate a situación de inferioridade que aínda hoxe, en pleno século XXI, están a sufrir as mulleres. Tod@s, pequen@s e grandes estamos chamados á acción.

O Sentimentario

Somos todo sentimentos. Por iso queremos falar deles, tronzalos, debullalos... para ver o que teñen dentro. Daquela imos facer un diccionario de sentimentos. Estes son algúns dos escollidos: felicidade, medo, soidade, tristura, tenrura, preocupación, carraxe, ilusión...

Xogamos a ser poetas

Xogamos porque somos nen@s. E facémolo de moitas maneiras. Non é aprimeira vez que usamos propostas literarias de autores moi coñecidos, tanto en galego como en castelán, para emprega-la súa técnica de creación literaria, ata onde podemos claro. O último exemplo son unhas famosas rimas de Bécquer. Lémolas, interiorizámolas, explorámolas e, finalmente, dinamizámolas. Este foi uns dos moitos resultados:



Mientras nos sobren las razones
para explorar mundos de colores
mientras quede una sonrisa 
para respirarla cada día
mientras pueda rebelarme
ante todas nuestras dudas
mientras quiera despertarme
viajando a lomos de la luna
¡hará esperanza!

A mochila viaxeira

A mochila viaxeira é unha extraordinaria iniciativa levada a cabo pola biblioteca do noso centro. Consiste nunha mochila con material para a lectiura orientada a nós e tamén aos nosos pais. Xa leva recorrido no que vai de curso un bo treito,pero aínda lle falta mergullar moitos fogares con fantásticas aventuras.

Aprendemos tod@s de tod@s

Como xa vos dixemos, temos connosco a unha compañeira que veu do Brasil. Estamos moi ledos e ímoslle axudar todo o que poidamos. Neste sentido, fixemos uns carteis de todo o que hai na nosa clase. Cada palabra poñémola en portugués, en galego e en castelán. Así, desta maneira, tod@s aprendemos de tod@s.

A Patrulla Verde en E-Dixgal

O noso grupo forma parte do programa E-Dixgal. Por iso, empregamos libros dixitais para aprender. E por iso tamén, temos asignado un ultraportátil que podemos levar á nosa casa. Nel temos descargados os temas das diferentes materias, para poder acceder aos mesmos, teñamos ou non conexión a internet no noso domicilio.


Bem-vinda a Ana Caroline

Temos unha nova integrante da Patrulla Verde. Trátase dunha nena que ven do Brasil e que se chama Ana Caroline. Agardamos ser capaces de conseguir que se atope ben entre nós. Ana Caroline queremos que sejas muito feliz entre nós.

Proibido...non falar

Falamos de moitas cousas, todas elas importantes para nós. Falamos da igualdade de xéneros, dos dereitos dos nenos e das nenas, das guerras, da política, dos problemas interpersoais, da capacidade de empatía...,da vida. E queremos, precisamos vomitalas, con perdón. E mentres, aprendemos  a escoitar, a discutir, a calar, a falar respectando aos demais...

Antes dos exames... relaxación

Cando temos un exame, dedicamos un anaco de tempo para nós, para relaxarnos cunha música axeitada, e así encara-la proba cun mellor talante...e funciónanos.

Unha "performance"... no nadal

No nadal do 2015 quixemos facerlle unha homenaxe a uns grandes profesionais da canción "a capela" e do espectáculo en xeral. Falámosvos nada máis e nada menos que de...The Voca People. E isto foi o que aconteceu...

Investigamos con vermes de seda

No curso 2014-2015, e grazas á doazón de Doris Paz poidemos investigar case todo sobre os vermes de seda. Como alimentalos, como limpalos, cal é o seu ciclo de vida...


O clube de lectura

Grazas a Silvia, profesora da ESO, estamos a participar na edición do clube de lectura do presente curso 2015-2016. Estamos encantad@s.
E grazas a ela tamén participamos en: "A mochila viaxeira" , unha proposta moi interesante que consiste en que cada un de nós leva, durante quince día,s unha mochila cargada de propostas de todo tipo: libros axeitados para nós, libros para pais, algunha película...

Ler é...compartir

O mércores 17 de febreiro foi para nós unha data moi especial que dificilmente esqueceremos. Nese día comezamos a ler contos cos nenos e nenas de 3 e 4 anos.  Aprendemos moito. Aprendemos a agardar, a escoitar, a contar, a dramatizar, a apreta-lo conto, a cambialo, a querelo, pero sobre todo, a compartir o tempo e...os contos.


A nosa receita para ser feliz

200 ml de amigos
350 ml de liberdade
275 ml de soños
225 ml de amabilidade
300 ml de bo humor
250 ml de perdón
400 ml de harmonía
300 ml de positividade
250 ml de superación
325 ml de solidariedade

PREPARACIÓN:
Unha vez localizados os ingredientes no noso interior, collemos unha xerra transparente e de gran capacidade.
Comezamos engadindo a cantidade exacta de harmonía. De seguido, botamos 350ml de liberdade e remexemos con moito coidado. Xa temos a primeira mestura, polo que incorporamos a solidariedade, positividade e bo humor, nas cantidades recomendadas.
A continuación, sumámoslle a dose necesaria de soños e superación, e axitamos a modo.
Finalmente, coa medida estipulada de amigos, amabilidade e perdón, batemos ben, de maneira que quede un líquido dun intenso cor verde esperanza.

Antes de probalo, convén convidar a cantos teñamos ó noso arredor, e nunca esquecer tomar un sorbo cada mañá. Esta brevaxe está  recomendada para calquera idade, sen contraindicacións nin efectos secundarios.